RAP DOOKOŁA ŚWIATA: GHETTO STREET FUNK

RAP AROUND THE WORLD

Ta strona poświęcona jest rapowi z całego świata. W hip hopie siedzę ponad 25 lat, zbieram płyty i nie ściągam ich z netu - chyba, że są to nielegale. Moja kolekcja płyt sięga ponad 15.000 sztuk - muszę chyba kupić większe mieszkanie, aby jeden pokój przeznaczyć TYLKO na płyty CD :) Nie spodziewaj się linków z downloadem - na pewno gdzieś sobie daną płytę znajdziesz - nie tu. I nie spodziewaj się też wielu nowości - ostatnio hip hop śmierdzi. Spodziewaj się za to recenzji rapu z ponad 100 krajów, albumów takich bardziej znanych i takich, o których słyszysz po raz pierwszy - może po taką płytę sięgniesz? Zapraszam na podróż po świecie hip hopu.
## Na dole dodałem flagi, żeby łatwiej było znaleźć coś z odpowiedniego kraju :)

wtorek, 17 grudnia 2013

GHETTO STREET FUNK - PARENTAL ADVISORY

MCA 1993

1. Strictly Butcher
2. Da Boom
3. Lifeline [Remix No.1]
4. Bullshit (Interlude)
5. Maniac
6. BB
7. Sex in da Morning
8. Ghetto Break (Interlude)
9. Ghetto Head Hunta
10. Let Loose the Lingo
11. Manifest
12. Milk
13. Reyes Not Fall
14. Da End

    Mello, K.P. i Big Reese to trójka związana z organizacją Dungeon Family - tą samą, gdzie prym wiodą Outkast i Goodie Mob. To ich pierwszy album, nagrany jeszcze pod pełną nazwą, bo przypomnę, że dwa kolejne krążki wyszły jak P.A., jednak to nadal ta sama grupa. Płyta wychodzi przecież wcześniej niż wspomniani Outkast i Goodie Mob i choć odnosi mniejszy sukces, udaje jej się podbić serca fanów w Atlancie i okolicy, a także zwraca uwagę na wymienione grupy.
    Parental Advisory to część Dungeon Family, zatem nie zdziwi nikogo fakt, że znaczna większość płyty wyprodukowana jest przez trio Organized Noize, a tylko 'BB' zrobił legendarny producent z Miami, DJ Toomp, natomiast chłopcy sami zrobili jeden z interludów, więc nie ma o czym wspominać. Za skrecze na płycie odpowiada K-Axe aka K.P. Muzyka na albumie to nie jest g-funk, ale nie można pominąć typowego dla tego gatunku muzyki brzmienia: tłustych basów, ciężkich perkusji, brzęczały i cała masa sampli nie tylko z kawałków z lat '70, ale nawet i z takich niedawnych hitów, jak Soul II Soul. Jest to jedna z pierwszych produkcji ON, więc na razie nie ma tego unikalnego brzmienia, jakie wykształciło się w trakcie kolejnych lat - teraz mamy dość typowe bity dla Złotej Ery i nie ma tu nic nowatorskiego, co możemy usłyszeć na późniejszych płytach Outkast, Dungeon Family, a nawet u TLC, czy En Vogue. Póki co, to dość typowy 'funk z ulic getta', agresywny i ciężki.
    Podobnie jak z muzyką, rzecz się ma z rapperami. Nie mają jeszcze tyle finezji i patentów, co choćby na kolejnym, genialnym krążku 'Straight No Chase'. Już nie są źli, jeszcze nie na tyle oryginalni, żeby ich poznać zawsze i wszędzie. Robi wrażenie 'Ghetto Head Hunta', zdarzają się niezłe wejścia - w większości emce opowiadają swoim naprawdę dobrym flow o ciężkim życiu, czasem o przyjemnościach ('Sex in da morning' - sprytny followup do kawałka Ice T 'Six in da morning'). Opowiadają o tym z perspektywy raczej obserwatora, niż gangstera ('I never was a hoodlum but I must admit I knew em' \ Forget where I came from, I know I'm always stankin'), więc teksty nabierają przez szczere postawienie sprawy autentyczności. Rapperzy nie silą się na bycie studio gangstas, tylko piszą swoisty raport z getta - choć nie ukrywają, że grzeczni nigdy nie byli ('Teachers callin' mom cause they couldn't deal with me \ And my behavior, even the next door neighbor gave up'). Nie ma gości, są tylko P.A. w całkiem dobrej formie.
    Już na pierwszym albumie grupa dała się poznać z dobrej strony - następne płyty są jeszcze lepsze. 'Ghetto Street Funk' to porcja mocnego rapu z porządną, choć dość typową muzyką i niezłymi tekstami, rapowanymi przez dobrych emce. Naprawdę, to płyta, która spodoba się na pewno wszystkim fanom Złotej Ery. Nie jest to klasyk, ale bardzo dobra pozycja, która niewiele straciła po dziś dzień.

OCENA: 4+\6